Drzwi świętego Józefa i drzwi Najświętszej Maryi Dziewicy

W rozdziale 32 swojej autobiografii św. Teresa z Avila opisuje „wizję piekła”, którą Pan pozwolił jej krótko oglądać w 1559 roku:

„Jest to jedna z najbardziej niesłychanych łask, którymi Pan mnie obdarzył. Zrodziła we mnie największą korzyść. Usunęła ze mnie strach przed udrękami i przeciwieństwami życia, dała mi odwagę, by je znosić.”

Wizja ta nadaje sens fundacji pierwszego zreformowanego Karmelu pod wezwaniem Świętego Józefa w Avila, tego miejsca, które jest dokładnym przeciwieństwem piekła. Mała Święta Rodzina na ziemi! W tym samym rozdziale św. Teresa opisuje inną wizję. Pewnego dnia po Komunii świętej Zbawiciel przedstawił jej mały klasztor według serca Bożego:

„Chciał, aby poświecono go Świętemu Józefowi: ten święty będzie nas bronił u jednej z bram, Nasza Pani – u drugiej, a On sam, Chrystus, będzie pośrodku nas. Klasztor ten będzie gwiazdą rozprzestrzeniającą wielki blask.”

Wszystko jest powiedziane: świat Boga jest światem Józefa. Ma dwie bramy: pierwsza, podobnie jak drzwi wejściowe, drzwi od ulicy, jest powierzona Józefowi. Pozwala na opuszczenie skomplikowanego, zdezorganizowanego, wrogiego i niebezpiecznego świata. Druga brama to tajemnicze drzwi, przez które Jezus wchodzi do świata, to drzwi Maryi, które otwierają się ku Niebu.

tłumaczone z francuskiego:

o. André Doze

„Joseph Ombre du Père” – Éditions des Béatitudes