Każde wezwanie było uważane za różę

Modlitwa różańcowa powstawała stopniowo. Początkowo chrześcijanie upodobali sobie zwracać się do Maryi słowami Archanioła Gabriela w dniu Zwiastowania: „Zdrowaś Maryjo, pełna łaski”. Dodali do nich błogosławieństwo wypowiedziane przez Elżbietę: „Błogosławiona jesteś wśród wszystkich niewiast ...”. Druga część – „Święta Maryjo, Matko Boża ...” – pochodzi z XV wieku.


Każde wezwanie było uważane za różę (stąd „różaniec”). Liczba 150 Ave Maria odpowiadała liczbie 150 psalmów w Biblii. Mały sznurek z węzłami pozwalał na odnalezienie się w liczbie inwokacji.


Rozwój różańca zawdzięczamy Dominikanom, a zwłaszcza bratu Alain de la Roche w XV w. Założył bractwo różańcowe. (...) Jako że Dominikanie byli kaznodziejami, do każdej „tajemnicy” dołączali jeden z momentów życia Chrystusa, z którym Jego Matka jest ściśle złączona, od Jej Fiat do ukoronowania. Odmawiając różaniec, prosimy Maryję, aby wprowadziła nas do zjednoczenia z Jezusem Chrystusem. 

Bp Jacques Perrier (były biskup Lourdes)

7 października 2013